Η Νανά Παλαιτσάκη γράφει για τη Σαρδέλα των «Ράδιο Αρβύλα»

Η Νανά Παλαιτσάκη γράφει στο provocateur για τη Σαρδέλα, τη σκυλίτσα που λατρεύαμε να βλέπουμε στην εκπομπή «Ράδιο Αρβύλα».

Όσα έγραψε η Νανά:

«Το μήνυμα των παιδιών του «Ράδιο Αρβύλα» με βρήκε, όπως όλα τα κακά νέα απροετοίμαστη. Η Σαρδέλα, η σκυλίτσα-σύμβολο που υιοθετήθηκε απο τον Στάθη Παναγιωτόπουλο και που πιστή στο καθήκον της υποδεχόταν με τεράστια χαρά τους καλεσμένους της εκπομπής κουνώντας την ουρά της, η Σαρδέλα που θύμιζε σε όλους μας ότι ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από τον τρόπο που συμπεριφέρεται στα πλάσματα αυτά, η Σαρδέλα που με τα «κοντινά πλάνα» που της έδινε ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κοσμόπουλος θύμιζε  σε όλους την σημασία της αφοσίωσης, της εμπιστοσύνης και της αγάπης δίχως αντάλλαγμα, περνάει δύσκολες στιγμές, με αποτέλεσμα ν’ απέχει από το τηλεοπτικό πλατό.

Εύκολα μπορείτε να σκεφτείτε «εδώ πεθαίνουν άνθρωποι...» .Το έχω ακούσει πολλές φορές και το μόνο που έχω ν’ απαντήσω είναι ότι όσοι κάνουν προβολή στον ανθρώπινο πόνο για να υποβαθμίσουν το «δέσιμο» με πλάσματα που η προσφορά τους στην πορεία του ανθρώπου προς τον «πολιτισμό» μετράει χιλιάδες χρόνια, είναι εκείνοι που δεν διαθέτουν ανθρώπινα αισθήματα ούτε για τους συνανθρώπους που πάσχουν.

Γράφω, λοιπόν, σήμερα για την Σαρδέλα, γιατί λείπει από το τηλεοπτικό πλατό, πολύ... Το ανθρώπινο, βελούδινο βλέμμα της, ήταν πολλές φορές το σχόλιο που μόνο η σκυλίσια συναισθηματική νοημοσύνη μπορεί να προσφέρει και που μόνο όσοι έχουν αναπτύξει σχέσεις ζωής με αυτά τα πλάσματα κατανοούν.

Τα παιδιά κάνανε εξαιρετικά που ενημερώσαν τον κόσμο για τα πάρα πολλά προβλήματα που έχει η «ψυχή» της παρέας.  Σε μια εποχή που γαβγίζουν οι άνθρωποι, η επικοινωνία με τα ζώα δεν είναι απλά θεραπευτική. Είναι λυτρωτική...

Τα παιδιά, δίνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην Σαρδέλα, διέδωσαν όσα θα έπρεπε να επικοινωνούν για τα ζώα στα παιδιά οι γονείς και οι δάσκαλοι μαζί. Τα σκυλάκια δεν είναι λούτρινα. Πεινάνε, διψάνε, πονάνε, αγαπάνε, περιμένουνε, υποδέχονται... Τα σκυλάκια δεν μένουν κουτάβια. Μεγαλώνουνε. Δυστυχώς για πολλούς ανθρώπους, που νομίζουν ότι ένα κουτάβι είναι ένα ακόμη δώρο στην γιορτή του παιδιού τους και το επιλέγουν με τη «λογική» όταν θα μεγαλώσει να το στείλουν στην... ανακύκλωση.

Η ύπαρξη της σκυλίτσας, λοιπόν, εκεί, σε μια εκπομπή υψηλότατης τηλεθέασης, είμαι σίγουρη ότι επηρέασε τον τρόπο που οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα ζώα. Είμαι σίγουρη ότι πολλοί αποφάσισαν να υιοθετήσουν μη δεσποζόμενο ζώο και είμαι σίγουρη ότι πολλοί κατάλαβαν ότι ένας σκύλος, μπορεί να κάνει υπερβάσεις που πολλοί άνθρωποι δεν είναι ικανοί να κάνουν... Όπως το να πειθαρχήσει μέσα σ’ ενα τηλεοπτικό πλατό ή αν θέλετε να σέβεται τους κανόνες «της αγέλης», δείχνοντας τρυφερότητα και διακριτικότητα την ίδια στιγμή που έκανε τα πάντα για να καταλάβουμε την υψηλή διάθεση φιλοξενίας που την χαρακτήριζε...»