Γιώργος Βογιατζής: "Όταν αγαπάς τη ζωή και τη δουλειά σου, η δράση σε βρίσκει"

Όλη του η ζωή μοιάζει με μακροβούτι… Σε απρόβλεπτους ρόλους ταινιών που άφησαν εποχή.


Σε σχέσεις με διάσημες και εντυπω­σιακές γυναίκες. Σε περιπέτειες που ξεπερ­νούσαν ακόμα και τα σενάρια των φιλμ του. Γνώρισε ηθοποιούς πριν γίνουν σταρ. Γυναί­κες πριν γίνουν σύμβολα. Καθώς και την άλλη πλευρά τους. Πίσω από τις κάμερες. Πίσω από τη λάμψη. Ερωτευμένος εδώ και χρόνια με την εντυπωσιακή Ντιάνα, με καταγωγή από την Αγγλία και τη Σερβία, συνεχίζει να ταξιδεύει, παίζοντας χωρίς διακοπή σε ται­νίες ή τηλεοπτικές σειρές. Από τους ελάχι­στους Έλληνες ηθοποιούς με πραγματική διεθνή καριέρα, έζησε καρέ καρέ την εξέλιξη του ευρωπαϊκού και αμερικανικού σινεμά.

Αυτή την περίοδο είναι τετραπλά χαρού­μενος. Πρωταγωνιστεί στην ταινία Παππούς του νέου και ταλαντούχου Ελληνοαμερικανού σκηνοθέτη Μάικλ Ζερβός και μόλις ολοκλή­ρωσαν τα γυρίσματα στο Ντιτρόιτ. Παίζει μαζί με την κόρη του, Κασσάνδρα, στην αμε­ρικανική ταινία Πρόμαχος για την επι­στροφή των Μαρμάρων στην Αθήνα. Συνεχίζει για δεύτερη σεζόν στην ιταλική τηλεοπτική σειρά 13ος Απόστολος, υποδυ­όμενος έναν καθολικό ιερέα. Και η Ντιάνα Σκόριτς μόλις τελείωσε με επιτυχία τις πα­ραστάσεις του θεατρικού Μαργαρίτα Γκοτιέ του Αλέξανδρου Δουμά στο Λονδίνο.

Ο έρωτας ή η δουλειά μετράει περισσό­τερο για σένα;

Ο έρωτας. Τόσα χρόνια είμαστε μαζί με την Ντιάνα και μόνο πέντε μέρες μεί­ναμε μακριά ο ένας από τον άλλο.

Τι βλέπεις στην Ντιάνα ως ηθοποιό που δεν είχες εσύ;

Έχουμε το ίδιο πάθος, παρόμοιες ευ­αισθησίες και ειλικρίνεια, αλλά εκείνη είναι πιο πειθαρχημένη. Εγώ είμαι περισ­σότερο της τελευταίας στιγμής.

Γνωρίζοντας τις δυσκολίες της δουλειάς, προσπάθησες να την αποτρέψεις από την υποκριτική, για να την προστατέψεις;

Δεν μπορώ να στραφώ ενάντια σε κάτι που λατρεύω. Πώς να πω σε κάποιον να μην παίξει, όταν εγώ ο ίδιος τρελαίνομαι να παίζω; Νιώθω ότι υπάρχω μόνο όταν δουλεύω. Βέβαια, όπως και η κόρη μου, η Κασσάνδρα, η οποία είναι ηθοποιός, αν και σπούδασε οικονομικά στην Οξ­φόρδη, καθώς και ο Ουίλιαμ, ο γιος μου, που τώρα σπουδάζει υποκριτική στο Βέλγιο, θυμούνται μόνο τις καλές στιγμές και όχι τις άλλες.

Ποιες ήταν οι δυσκολίες σας;

Μου λέει, για παράδειγμα, η Κασσάν­δρα «τι ωραία που ερχόταν σπίτι μας ο Warren Beatty και ο Benicio Dol Toro!». Ξεχνάνε, όμως, τι τράβηξε η Urmila, η μητέρα του Leonardo DiCaprio.

Τι τράβηξε λοιπόν;

Μας φρόντιζε και μας κρατούσε το σπίτι, έτρεχε όλη μέρα συνέχεια και πλή­ρωνε τους λογαριασμούς μας – αν και της έδινα πάντα 50 δολάρια παραπάνω, γιατί κάθε φορά κάπου τα «έχανε».

Και ο μικρός Leonardo πού ήταν;

Αυτό το παιδί ήταν σαν πριγκιπάκι εκεί μέσα. Με τα μαλλάκια του πάντα καλοχτενισμένα προς τα πίσω. Κόσμος μπαινόβγαινε σπίτι τους, κάπνιζαν, έπι­ναν, αλλά εκείνος καθόταν μονίμως μπροστά στην τηλεόραση, σαν να μην τον άγγιζε η κατάσταση γύρω του, και παρακολουθούσε απορροφημένος τα πάντα. Μόνος του και σοβαρός. Δεν ήξερε καν ποιος ήταν ο πατέρας του.

Και πώς στράφηκε στον κινηματογράφο;

Εγώ της είπα να τον στείλει. Στην άθλια συνοικία όπου έμεναν γύριζαν ένα διαφημιστικό και έκαναν δοκιμαστικά σε τέσσερα παιδάκια. Και μου λέει η μητέρα του, που είναι Γερμανίδα: «Επειδή δεν ξέρω άλλον ηθοποιό, να σου δείξω την κασέτα με το διαφημιστικό, να μου πεις αν αξίζει ο Leonardo, μήπως βγάλουμε κανένα φράγκο;». Είδα την κασέτα, ο μι­κρός ήταν αριστούργημα και της είπα: «Urmila, δεν ξέρω αν βλέπω καλά, αλλά ο μικρός έχει πολύ ταλέντο. Τότε άρχισε να τον τρέχει δεξιά και αριστερά, να κάνει διάφορα διαφημιστικά και περάσματα. Ώσπου μια μέρα ήρθε όλο χαρά με ένα τζιπάκι, για να μου πει πως μετακόμισε και δεν μπορεί πλέον να κρατάει το σπίτι μου. «Τον πήρανε σε μια ταινία με τον Robert de Niro, τις Αγεφύρωτες Σχέσεις, και μας έδωσαν 25.000 δολάρια» μου είπε. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι να κάνει τώρα η Urmila με τα εκατομμύρια του γιου της!

Περίμενες αυτή την εξέλιξή του;

Η περίπτωσή του είναι μία στο εκα­τομμύριο. Είναι μοναδικό φαινόμενο το πώς αυτό το λιγομίλητο παιδάκι, το οποίο έμοιαζε με κοριτσάκι, εξελίχθηκε σε τόσο σπουδαίο ηθοποιό, σούπερ σταρ. Και μετά λένε για σχολές και μεθόδους… Ποιες σχολές; Καμία σχολή δεν τέλειωσε ο DiCaprio!

Εσύ, ωστόσο, σπούδασες στο Παρίσι πριν πας στο Λος Άντζελες.

Μια μέρα ρώτησα τον Σπύρο Φωκά αν είναι καλή επιλογή το να πάω στο Παρίσι και μου είπε: «Έχεις πολύ δίκιο να θέλεις να πας στη Γαλλία, γιατί άσχημοι σαν και σένα έχουν πέραση εκεί». Ήταν ένα σοκ για μένα. Αργότερα, για να το ξεπεράσω, χρειάστηκε να «πάω» με τη μισή σχολή μου στο Παρίσι και να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μετράω ως άντρας.

Πιο πριν δεν είχες παίξει στον Ζορμπά του Μιχάλη Κακογιάννη;

Βέβαια. Εκεί είδα για πρώτη φορά σταρ από κοντά. Τον Anthony Quinn, τον Alan Bates, την Ειρήνη Παππά και τον Μι­χάλη Κακογιάννη, που είχε μεγάλη φήμη ως σκηνοθέτης. Στα γυρίσματα έμαθα και το συρτάκι και μου χρησί­μευσε λίγο καιρό αργότερα. Πηγαίνο­ντας στο Παρίσι, το χόρεψα στο πλοίο για τη Βενετία και μου έδωσαν καμπίνα! Μετά πήρα το τρένο και έφτασα στο Παρίσι. Με 200 δολάρια στην τσέπη.

Τι μπορούσες να κάνεις τότε με μόλις 200 δολάρια;

Έζησα με μεγάλες δυσκολίες το όνειρό μου για τρία χρόνια. Στη σχολή δεν με πήραν αμέσως, γιατί έπρεπε να βελτιώσω τα γαλλικά μου. Νοίκιασα ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο, αλλά η τουαλέτα ήταν στον πέμπτο όροφο. Μετά η σχολή έκλεισε, γιατί ο François Mitterrand πήρε τον κα­θηγητή μας για προσωπικό του δάσκαλο! Φωτογράφιζα μοντέλα στις παραλίες. Έπαιζα μπρα-ντε-φερ για το χαρτζιλίκι μου. Έπλενα πτώματα σε νεκροτομείο. Κοιμόμουν κρυφά σε ένα δωμάτιο για έξι μήνες και έφευγα στις 7.00 το πρωί για να μη με καταλάβουν. Συγκατοίκησα μ’ έναν τρελό ζωγράφο. Μετά με ένα σκηνοθέτη, αλλά έπειτα από πέντε μήνες μάς πέτα­ξαν μαζί με τα στρώματά μας στο δρόμο γιατί χρωστούσαμε ενοίκια. Αλλά έστησα και ένα θεατρικό με κομμάτια από το Αμέρικα Αμέρικα του Elia Kazan, το οποίο έσκισε. Και με τα χρήματα που έβγαλα αγόρασα μια Citroën, στην οποία έμενα για ένα εξάμηνο! Δεν μου ανανέω­ναν την άδεια παραμονής και αναγκά­στηκα να επιστρέψω. Πάλι με το τρένο. Φτάνοντας, όμως, στη Ρώμη, σταμάτησα στην Πιάτσα ντι Σπάνια και μαγεύτηκα. Έτσι αποφάσισα να μείνω εκεί. Έχοντας τρία ευρώ στην τσέπη.

Και πώς τα κατάφερες;

Έκανα μαθήματα στην κόρη ενός ξε­νοδόχου, η οποία ήθελε να γίνει ηθο­ποιός. Βέβαια, ήταν «τεράστιο αγγούρι», αλλά έμεινα στο ξενοδοχείο τους για πέντε μήνες χωρίς να πληρώνω. Μετά, μέσω της ατζέντισσας της Ειρήνης Παππά, έκανα ένα διαφημιστικό για την αμερικανική καμπάνια της Kodak και έβγαλα αρκετά χρήματα. Στη συνέχεια γύρισα δύο σπαγγέτι γουέστερν. Και από τη γυναίκα του Alberto Moravia, την Ντά­σια, που χωρίς να με ξέρει με ρώτησε στο δρόμο αν με ενδιαφέρει το ηθοποιιλίκι, γνώρισα όλους τους σταρ της εποχής εκείνης στη Ρώμη. Έπαιξα στο The Adventurers και στο The Last Valley με τον Omar Sharif και τον Michael Caine, ο οποίος μου έμαθε να παίζω πόκερ. Και του κέρδισα 10.000 λίρες σε μια παρτίδα! Παρ’ όλα αυτά, συνέχισε να μου μιλάει, αν και ήταν πολύ τσιγκού­νης. Θυμάμαι ότι μια φορά οδηγούσε μια μεγάλη από­σταση στη Μάλτα και όταν τον ρώτησα γιατί πάμε τόσο μακριά, μου είπε πως άκουσε ότι ήταν ένα μαγαζί που πωλούσε τις μπότες 20 δολάρια φθηνότερα.

Στην Ιταλία γνώρισες την πρώτη σου γυναίκα, τη show woman Nadia Cassini.

Τότε δεν ήταν γνωστή. Είχε παντρευτεί έναν κόμη και έκανε μεγάλη ζωή. Τη γνώρισα μαζί με τον άντρα της σε ένα εστιατόριο. Του πρότεινα να αγοράσουν μια Bentley που είχα αγοράσει με τα λεφτά που μου έδινε η Paramount για να βελτι­ώσω τα αγγλικά μου στο Λονδίνο, τα οποία μοιραζό­μουν με το δάσκαλό μου, γιατί τα αγγλικά μου ήταν τέλεια. Τελικά, ο κόμης την άλλη μέρα πήγε σε ένα επαγγελματικό ραντεβού και η Νadia το έσκασε μαζί μου στην Ελλάδα. Έγινε με­γάλο σκάνδαλο.

Μάλλον κι εσύ προκαλούσες τη ζωή σου.

Η ζωή με προκαλούσε. Στη συνέχεια γεννήθηκε η Κασσάνδρα, η Νadia έγινε σταρ στην τηλεόραση και για τρία χρόνια ανέλαβα τις παραγωγές της. Θυμάμαι ότι έκανα κάστινγκ σε μαύρους χορευτές στη Νέα Υόρκη και δεν μπορούσα να κλείσω ούτε έναν, γιατί όποιον διάλεγα τραυμα­τιζόταν, επειδή οι άλλοι του έβαζαν γυα­λιά στα παπούτσια του. Μετά ξανάρχισα τις ταινίες. Έπαιξα στα Νέα Τέρατα με την Ornella Muti, η οποία πολύ αργότερα είπε στην κόρη μου: «Ο πατέρας σου ήταν ο μόνος άντρας που μου είπε “όχι”». Θυμάμαι που ο σκηνοθέτης μας, ο Dino Risi, θέλοντας να μου κάνει πλάκα, ενώ έβλεπε ότι ερχόταν η γυναίκα μου, μου φώναξε σε μια σκηνή χορού που είχα με την Ornella: «Γιώργο, πόσες φορές σού είπα να μη βάζεις μέσα στο στόμα της τη γλώσσα σου όταν φιλιέστε;».

Έχεις παίξει και με τη Sophia Loren στο τηλεοπτικό Mamma Lucia.

Είχε περάσει τα 50, αλλά ήταν ακόμα πολύ γοητευτική και σε μια σκηνή βια­σμού, που την είχα στα χέρια μου και ήμουν σαν χαμένος, τη ρώτησα αν την πόνεσα. Μου είπε το πιο ωραίο: «Γιώργο, μην ξεχνάς, είμαι ακόμα γυναίκα».

Γνωριζόσουν και με την Claudia Cardinale.

Έπαιξα σε τρεις ταινίες μαζί της. Συ­μπαθέστατη, αλλά συνέχεια με λάθος άντρες. Ήταν θύμα τους.

Εκείνη την περίοδο υποδύθηκες τον Ιω­σήφ στο επικό O Ιησούς από τη Ναζαρέτ του Franco Zeffirelli.

Με είχαν συστήσει αρκετά χρόνια νω­ρίτερα η Ειρήνη Παππά και ο Μιχάλης Κακογιάννης. Μάλιστα, μου ζήτησε το τηλέφωνό μου και εγώ του είπα ότι δεν μου αρέσουν οι άντρες και παρεξηγή­θηκε. Αργότερα, όμως, όταν έμαθα ότι θα γυρίσει τον Χριστό και επιδίωξα να τον δω, ήλπιζα να μη με θυμόταν. «Ο Γιώργος Βογιατζής με κοντά μαλλιά!» είπε. «Οχ! Πάει ο ρόλος» σκέφτηκα. Τελικά, όχι μόνο με πήρε, αλλά με επέβαλε κιόλας, αν και οι παραγωγοί και οι χορηγοί ήθε­λαν Αγγλοσάξονα ηθοποιό. Μάλιστα, στο πάρτι που έκανε σπίτι του πριν από τα γυρίσματα με ρώτησε με πόσα με έκλει­σαν. «25.000 δολάρια» του απάντησα. «Έχεις άσχετο ατζέντη» σχολίασε και με παρότρυνε να ζητήσω 150.000 δολάρια. Τελικά αμείφθηκα με τα τριπλά, αφού έκανα γυρίσματα για άλλους πέντε μή­νες, επειδή άλλαξε τρεις φορές το 12χρονο Ιησού.

Πώς ήταν εκτός γυρι­σμάτων ο Robert Powel, ο οποίος ερμήνευσε τον Χριστό;

Όταν τον είδα στα καμαρίνια, παραξενεύ­τηκα. Είχε σγουρά μαλ­λιά, μεγάλη μύτη, μάτι ξεβαμμένο. Στα γυρί­σματα, όμως, έμεινα άφωνος. Νόμιζα ότι εί­ναι ο Χριστός στην πραγματικότητα. Βέ­βαια, είχε πολύ μεγάλο βαθμό μυωπίας. Σχεδόν δεν έβλεπε χωρίς τα πολύ χοντρά γυαλιά του. «Γι’ αυτό τον επέ­λεξα» μου εκμυστηρεύ­τηκε ο Zeffirelli, «τα μάτια του δεν κλείνουν ποτέ, το βλέμμα του εί­ναι μονίμως στην ευθεία και έτσι έχω το βλέμμα του Χριστού».

Πάντως, ο ρόλος του Ιω­σήφ σού έδωσε ώθηση χωρίς να σε δεσμεύσει.

Ακριβώς. Μετά από αυτόν το ρόλο είχα αρ­κετές προτάσεις, ενώ έλαβα και πολλά γράμματα και προσκλή­σεις από καλόγριες από όλα τα μοναστή­ρια της Ιταλίας.

Εκείνη την εποχή έρχονταν στη Ρώμη πολ­λοί Αμερικανοί ηθοποιοί που έπειτα έγι­ναν σταρ.

Έτσι γνώρισα την Jodie Foster, στο σπίτι της ηθοποιού Sydne Rome. Ήταν ένα 17χρονο χοντρό κοριτσάκι που είχε έρθει με τη μητέρα της και νοίκιασε για κάποιο διάστημα το σπίτι της Valerie Golino. Επί­σης, είχα γνωρίσει τον John Travolta, που κρατούσε την γκαρνταρόμπα του κλαμπ Jackie O’ και τον είχε φέρει ο Βέλγος Ζιλ Γκανιέ, o οποίος ήταν γκέι, διάσημος μα­κιγιέρ και διευθυντής του κλαμπ. Πά­ντως, ο πιο ωραίος νέος τότε στη Ρώμη ήταν ο Ηλίας Ψινάκης.

Είναι δυνατόν ο Τravolta να δούλευε στην γκαρνταρόμπα;

Υπάρχει κανείς που να γεννήθηκε σταρ; Όσοι έχουν γίνει δούλεψαν πολύ και έχουν περάσει πάρα πολλά. ΟGuy Ritchie, ο πρώην σύζυγος της Μadonna, όπως ο ίδιος μου είπε, δούλευε στα 19 του στους υπονόμους στην Κόρινθο με μεροκάματο 10.000 δραχμές.

Με τη Μadonna γυρίσατε την ταινία H Κυρία Kαι O Ναύτης.

Δεν θα ξεχάσω πόσο υστερική ήταν η Madonna με τη γυμναστική. Της θύμισα ότι τη γνώρισα σε ένα πάρτι της στη Νέα Υόρκη, όταν τα είχε με τον Sean Penn. «Παλιοί καλοί καιροί» σχολίασε, ενώ δίπλα της ήταν ο Guy Ritchie. Είχαν με­γάλη κόντρα μεταξύ τους. Αλλά και εκείνος δεν μασούσε. Μια φορά την είχε βάλει να κάνει μια σκηνή είκοσι φορές, μόνο και μόνο για να δει τα δελ­φίνια στη θάλασσα.

Στα Πάθη του Χριστού του Mel Gibson, απ’ όπου τελικά αποχώρησες επειδή δια­φώνησες, ξαναβρέθηκες με τη Monica Bellucci.

Τη Μonica την ξέρω από τα 20 της, την εποχή που ήταν μοντέλο. Τη θυμάμαι στην πισίνα μας στη Ρώμη. Πάντα μια κούκλα. Αλλά δεν την έχω δει ποτέ χωρίς τακούνια. Ακόμα και μέσα στο σπίτι. Πριν από τον Vincent Cassel τα είχε με ένα φίλο μου ηθοποιό, τον Nick Faron, και όλο δι­αμαρτυρόταν για την απογοητευτική σεξουαλική τους ζωή. Κάποια στιγμή, εκείνος μου δικαιολογήθηκε πως δεν την μπορούσε γιατί ήταν αψεγάδιαστη!

Γιατί χώρισε με τον Vincent Cassel;

Δεν το γνωρίζω, αλλά υπήρχαν σημά­δια χωρισμού από παλιά. Όταν ο Mel Gibson δεν του έδωσε το ρόλο του Ιούδα στα Πάθη του Χριστού, τσατίστηκε και πήγε διακοπές στη Βραζιλία μαζί με τους φίλους του.

Γιατί δεν τα βρήκατε με τον Gibson, που αρχικά σου έδωσε το ρόλο του Καϊάφα;

Ακόμα και σήμερα δεν έχω καταλάβει. Όποτε πρόβαρα το ρόλο μου, μου έλεγε πως ήμουν τέλειος. Τα αραμαϊκά που ήθελε τα είχα μάθει άψογα. Κάποια στιγμή είχαμε μια μικρή διαφωνία στο σενάριο, γιατί ήθελε ο Καϊάφας να φτύνει τον Χριστό στο σταυρό και δεν το έκανα. Ίσως να τον πείραζε που δεν τον ακολου­θούσα κάθε πρωί στην εκκλησία, αλλά του είχα εξηγήσει ότι δεν είμαι καθολι­κός. Ίσως να τον ενοχλούσε που ήμουν Έλληνας, όπως και ο σκηνοθέτης του στο Mad Max στην Αυστραλία. Ίσως να ένιωθε άβολα που ήμουν με τη νεότερή μου Ντιάνα. Ή ότι κάπνιζα…

Έχει ακυρωθεί άλλη συνεργασία σου;

Ήταν να παίξω στην Αβάνα με τον Robert Redford. Μάλιστα, μου είχε πει πως κάποια στιγμή είχε βρεθεί στην Κρήτη και ζούσε εκεί με τα παιδιά του δουλεύοντας ως ζωγράφος και οι Κρητι­κοί τού είχαν φερθεί καταπληκτικά. Ξαφ­νικά άρχισε μια κόντρα με τα μαλλιά μου που ήταν μακριά, με το κοστούμι μου που ήταν λευκό, με μια σκηνή μας που ήθελε να την κάνει πολύ σύνθετη. Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις ποτέ δεν μαθαί­νεις γιατί ο άλλος στραβώνει. Τον ενό­χλησε που μιλούσα πολλές γλώσσες; Που είδα άθελά μου ότι φορούσε διπλό πάτο στα παπούτσια του γιατί ήταν πολύ κοντός; Επειδή συμμετείχα σε μια πολι­τική συζήτηση που άνοιξε άλλος;

Συνήθως, όμως, οι γυναίκες σταρ είναι οι περίεργες.

Μπορεί να είναι ιδιότροπες, αλλά ποτέ δεν σε αποκλείουν για ασήμαντη αφορμή. Μου έχει τύχει να μου μιλάει όλο το βράδυ η Jessica Lange για τον ψυ­χαναλυτή της. Η Kathleen Turner να μην ξέρει τι λέει επειδή πίνει πολύ. Η Diane Keaton να με βρίζει στα καλά καθού­μενα γιατί θυμήθηκε ξαφνικά σκηνές από τη σχέση που είχαμε. Αλλά δεν εί­ναι και όλοι οι άντρες ίδιοι. Ακόμα θυ­μάμαι τον Harrison Ford σε μια σκηνή της ταινίας Frantic, όπου ενώ παλεύαμε γλίστρησε και τον τραυμάτισα με το μα­χαίρι στο μάτι. Εγώ κόντεψα να λιποθυ­μήσω γιατί νόμισα ότι του έβγαλα το μάτι και εκείνος με καθησύχαζε λέγο­ντάς μου «βλέπω, βλέπω». Ή πώς μπο­ρείς να παραβλέψεις το χαρακτήρα του Robert De Niro! Είναι τόσο απλός που δεν το πιστεύεις. Και, βέβαια, μεγάλος σταρ. Όπου τρώγαμε στη Ρώμη –χωρίς κράτηση–, σε δέκα λεπτά το μαγαζί γέ­μιζε παπαράτσι. Θυμάμαι ένα βράδυ που μου τηλεφώνησε στη Νέα Υόρκη για –τι άλλο;– να του δώσω το τηλέ­φωνο μιας μαύρης. Οι μαύρες είναι η αδυναμία του.

Τελικά, στη ζωή ή στις ταινίες βρίσκεις πιο πολλή δράση;

Όταν αγαπάς τη ζωή και τη δουλειά σου, η δράση σε βρίσκει.

peoplegreece