Η Έλλη Στάη σε πρόσφατη συνέντευξή της στη Lifo, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις φορές που παρασύρθηκε συναισθηματικά την ώρα της μετάδοσης.
Έχετε παρασυρθεί συναισθηματικά, δημοσίως, την ώρα μιας μετάδοσης;
«Την πρώτη φορά ήταν στην κηδεία της Μελίνας. Αισθάνθηκα ότι χάνουμε κάτι πολύ δυνατό. Δεν φάνηκα, αλλά έσπασε η φωνή μου. Την άλλη φορά που δάκρυσα και φάνηκε ήταν η ιστορία του Βασιλάκη Δοσούλα, όταν το «δελφίνι» τού έκοψε τα πόδια. Είχα τόσο σοκαριστεί, που έκλαιγα. Και μια άλλη φορά τη δεκαετία του '90, όταν είχα πάρει μια συνέντευξη από δύο φορείς του AIDS. Υπήρχε μια καταδίωξη αυτών των ανθρώπων τότε. Όπως βλέπετε, ευτυχώς –και χαίρομαι που τα θυμάμαι με αυτήν τη σειρά–, αφορούν την κοινωνία, όχι την πολιτική. Δεν θα θυμηθώ έντονα πολιτικά, γιατί είμαι τέρας ψυχραιμίας και δεν είχα στιγμές που αισθάνθηκα πολύ άβολα ή χαρούμενα».
Έχετε παρασυρθεί συναισθηματικά, δημοσίως, την ώρα μιας μετάδοσης;
«Την πρώτη φορά ήταν στην κηδεία της Μελίνας. Αισθάνθηκα ότι χάνουμε κάτι πολύ δυνατό. Δεν φάνηκα, αλλά έσπασε η φωνή μου. Την άλλη φορά που δάκρυσα και φάνηκε ήταν η ιστορία του Βασιλάκη Δοσούλα, όταν το «δελφίνι» τού έκοψε τα πόδια. Είχα τόσο σοκαριστεί, που έκλαιγα. Και μια άλλη φορά τη δεκαετία του '90, όταν είχα πάρει μια συνέντευξη από δύο φορείς του AIDS. Υπήρχε μια καταδίωξη αυτών των ανθρώπων τότε. Όπως βλέπετε, ευτυχώς –και χαίρομαι που τα θυμάμαι με αυτήν τη σειρά–, αφορούν την κοινωνία, όχι την πολιτική. Δεν θα θυμηθώ έντονα πολιτικά, γιατί είμαι τέρας ψυχραιμίας και δεν είχα στιγμές που αισθάνθηκα πολύ άβολα ή χαρούμενα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
- Προσπαθήστε να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και όχι greeklish!
- Μη προσβάλλετε τη σελίδα με άσχετα για το περιεχόμενο σχόλια!